still ill

This is Halloween

Όχι,μην κοιτάζετε το ημερολόγιο,δεν έχει γίνει κάποιο λάθος,ούτε αυτό που διαβάζετε συνιστά μια υστερόχρονη αναφορά σε πολύχρωμες μασκαράτες και ανώδυνες εθιμικές μεταμορφώσεις.Μονάχα σε καθημερινές αλλοιώσεις,σε μετασχηματισμούς σαν και αυτούς που επικαλούνται οι υμνητές της φιλίας,της ώσμωσης που επιτυγχάνεται με την ανθρώπινη επαφή.
Για αυτούς όμως που η μόνη τους συντροφιά είναι η πόλη τους,ποιο αλλοπρόσαλλο ύφασμα πρέπει να ενδυθούν για να μεταμφιεστούν σε αυτήν;Να μεταμορφωθούν στα διαφορετικά της πρόσωπα, να μεταβληθούν στα γκρίζα της κτήρια,στους αδιέξοδους δρόμους και τις ατέρμονες κυκλικές πορείες.
Ασφαλώς δεν είναι πρωταγωνιστές σε αυτό το ατέλειωτο θεατρικό παιχνίδι.Μαζί τους συμμετέχει ένας αόρατος θίασος με διαφορές εξαίσιες,με ανόμοιες φωνές.Πρόσωπα και καταστάσεις κάτω από ψιμύθια και μάσκες.
Νεολαίοι που αισθάνονται παράξενα γερασμένοι,ενήλικες που αρνούνται πεισματικά να μεγαλώσουν,ανθρώπινα περιγράμματα που σβήνονται με τον καιρό,όπως τα μηνύματα από τη μνήμη του κινητού,τερματίζοντας έτσι μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία προσμονής και αυταπάτης για τους συντάκτες αυτών και τους παραλήπτες τους.
Νεανικές παρέες που η επιπόλαιη σύμπνοια των μελών τους,σαν όλες τις αγουρίδες,αρχίζει να ξινίζει όταν κάποιοι από αυτούς παντρεύονται και φεύγουν μακριά,υπακούοντας στον εγωισμό που ενέχει ο έρωτας,για να ξαναστήσουν τις γέφυρες της συντροφικότητας όταν η πλήξη θα έχει ραγίσει το τσόφλι του δυαδικού τους κόσμου.
Απρόσμενες ασθένειες που μας κλονίζουν,μικρές σκέψεις που περνούν φευγαλέα και μας αλλάζουν λίγο,η στοργή που μας αγγίζει και μας αφήνει πάντα διαφορετικούς,οτιδήποτε γενικά προσθέτει ρευστές γραμμές στο πορτρέτο μας,κάνοντάς μας να μοιάζουμε με πίνακα του Bacon,συμμετέχει εδώ.
Και,όπως το έθιμο επιβάλλει,η παράσταση ολοκληρώνεται με τη διλημματική ερώτηση:trick or treat?
Ανοήτως,βέβαια,αφού δεν υπάρχει κανείς που να έχει γλυκαθεί σε αυτό το ιδιότυπο καρναβάλι.

posted by still ill @ 9:21 PM